De hoogte speelde ons parten, maar gelukkig had Javier cocablaadjes en -thee op zak. Dat verzachte de hoofdpijn. Voor de route waar hijzelf slechts een uur op wandelt, hadden wij 3 uren nodig! De bus wachtte ons op om de laatste tien minuten naar Paulina te rijden. Weer een korte, stevige klim om ter plekke te geraken. Ze wonen erg rustig gelegen in een een verkantig hoevetje.
Ook hier werden we vriendelijk onthaald en konden we genieten van een stevige Quinuasoep. Vervolgens cavia met frisse groenten en gekookte mais en gevulde paprika op het menu! Liza voelde zich echter niet al te best, dus stelde de vrouwen voor om de slechte wind om haar hoofd met kruiden te verjagen. Dat was een spektacel op zich, maar daarnaast showden ze ook de stappen die nodig zijn om te weven. Het is een proces dat veel tijd vraagt aangezien alles natuurlijk en met de hand gemaakt wordt. Zo toonde ze ons het verven in een hete pot met natuurlijke producten als cactusluis of bloemen, het spinnen en het weven zelf. Heel speciaal was dat.
Om de dag te eindigen, bezochten we nog een kerkje kortbij. Wat jammer dat we jullie daar geen foto's van kunnen laten zien, want de plafondschildering was nog mooi bewaard gebleven en het altaar nog belegd met bladgoud. We genoten van de schitterende omgeving vol bergen en lage zon, voordat we weer de bus in gingen en in Cusco een plekje zochten om te eten! Onze keuze ging uit naar pizza en spaghetti. Heerlijk smaakte dat. Een gezellige afsluiter van de dag. Niet ver er vandaan kende Myriam enkele leuke plekjes om te logeren met zicht op de ruïne van Ollantaytambo en geluid van het stromend water in de grachtjes die heel het dorpje doorkruisen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten