Ontbijten deden we al hobbelend in een mooie trein, omringd door begroeide rotsen en een wilde rivier. Dat beloofde veel goeds! Met het zelfgemaakte broodje en de gekregen praline in de hand, luisterden we naar Myriam die alvast wat duiding gaf over de archeologische site. Het getuigt van een rijk historisch verleden. Je treft er ook een grote biodiversiteit. Zelfs een poema kan je er verwachten! Of wilde orchideeën en begonia's??
Anderhalf uur sporen plus heel wat bureaucratisch gedoe later, vertrokken we vanaf de voet van de berg met een ecologische bus (biogas) naar boven. Die weg was niet niets! Wonderlijk mooie en weelderige natuur, alsof je je midden in een sprookje bevond. De afgrond werd steeds dieper en wanneer we een tegenliggende bus tegenkwamen hielden we allemaal ons hart vast.
Allemaal vergeten, eens we in de eeuwenoude stad stonden. De mist stelde ons geduld op de proef, maar vanaf de namiddag werd het wonder voor ons onthuld. Achter de stenen schuilt geniale precisie. De betekenis achter de architectuur blijft een mysterie.
Met enige (onterechte) angst voor spuug in het gezicht, waagden we het om bij de lama's te komen. Wat zacht achter die oren! Bruno mocht zelfs een 'kusje' geven. Lama's houden het gras op de terrassen kort.
Na het middageten klommen we omhoog in de ruïne om een panorama te hebben over de gehele site. Deze keer hadden we wel het geluk om Machu Pichu in de zon te zien, zonder dat ons zicht beperkt werd door de wolken. Vanaf hier vertrok het steile incapad richting de zonnetempel. Klotsende stroming, vogelgeluiden, stenen overdadig begroeid met korstmossen en vooral veel bloemen in allerlei variëteiten (onze kamerplanten komt men hier levensgroot tegen!). Helemaal vanboven doet het zicht onze monden open vallen van verwondering. De Machu Pichu is zijn titel als wereldwonder meer dan waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten