De belletjes van onze plopmutsen klingelden weeral vroeg in de morgen.
Met de bus door de bergen met een stoet slaapkoppen om ons heen...
We reden als het ware van Afrika tot in Amerika of van de Himalaya (8848 meter hoogte) tot in de woestijn (warm, altijd droog klimaat). Na een tocht door het donker kwamen we aan in een lokaal schooltje.
De kleine kleine kleutertjes bleven niet langer in de hof, maar kwamen ons vriendelijk begroeten.
Hier in Peru sturen ze de mama´s en papa´s ook allemaal weer naar school toe;
daar krijgen ze les over Hansje Pansje Kevertje en andere parasieten.
Het busje kwam zo en wat aten we vandaag; een picknick (4000 meter hoogte).
Oyalélé, onze beentjes mochten ook wel eens gestrekt worden.
We doorkruisten in spijkerbroek de Incaruïne van Pisac.
En na een fijne wandeling zagen we dat het goed was.
Vervolgens klonk er tijdens onze tour door berg en dal klonk vrolijk hoorngeschal.
Mama Mia, wat hebben we gelachen!
Nu schrijven we hier voor mens en dier.
Seffens nog genieten van een lekker maal,
tot 7 maal 70 maal!
Gegroet,
Paulus de boskabouter Die terwijl de plantjes beGiette.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten